انواع خشونت نسبت به پزشکان شاغل و دانشجویان رشته پزشکی و علل مساعد کننده آن در بیمارستان های شهر اراک ۱۳۸۷

زمینه و هدف: با توجه به حساسیت و التهاب مراکز بیمارستانی، خشونت در محل کار به عنوان یک عامل مخدوش کننده، از خطرات شغلی گروه پزشکی محسوب و تهدید کننده سلامت جامعه است. هدف از انجام این پژوهش تعیین انواع خشونت نسبت به پزشکان شاغل و دانشجویان رشته پزشکی و علل مساعد کننده آن در بیمارستان های شهر اراک در سال 1387 می باشد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- مقطعی بر روی 400 نفر از پزشکان شاغل و دانشجویان پزشکی در دسترس در بیمارستان های اراک در سال 1387 انجام گرفت. از یک پرسش نامه14 سئوالی خود ساخته که وضعیت خشونت را ارزیابی می کرد استفاده شد. یافته ها: در مجموع 205 نفر پرسش نامه را برگرداندند. 7/71 درصد سابقه ای از یکی از انواع خشونت لفظی، فیزیکی و جنسی را داشتند و اکثراً مورد تهاجم یک فرد مذکر از همراهان بیمار قرار گرفته بودند. عواملی مانند مصرف دارو و الکل توسط بیمار و یا همراهان، نبود امکانات امنیتی، مرگ بیماران و نبود امکانات آموزشی برای پیشگیری را در ایجاد خشونت مؤثر دانسته و راه هایی همچون افزایش پرسنل نگهبانی، وجود مشاورین روان پزشکی و روان شناس در بخش ها، افزایش ساعات استراحت، کاهش حجم کار پزشکان و برنامه مدون آموزشی برای پیش گیری از خشونت را از عوامل ضد خشونت دانسته اند. نتیجه گیری: خشونت لفظی و سپس فیزیکی نسبت به پزشکان بسیار شایع است. اقدامات و دستورالعمل های سریع جهت پیشگیری و تدوین برنامه ریزی مؤثر لازم می باشد.